" ကာရံမဲ့ နာရီသံေလးမ်ားမွ "
...ႏုနယ္တဲ့ ကမူးရွဳးထိုး ေမၽွာ္လင့္ျခင္းမွာ
စြန္းေပခဲ့တဲ့ ေျခဦးတည္ရာ ေလလႊင့္ျခင္းေတြ
ၾကားလိုက္မိတဲ့ နာရီစည္းခ်က္သံေလး..
ေ၀းခဲ့ျပီတဲ့ကြယ္......။
...ႏွစ္ျခိဳက္ခဲ့တဲ့...ပန္းစပယ္ေလးရယ္
နမ္းရွိဳက္ အားျဖည့္လို႔ ခရီးဆက္မယ္ ျပင္တုန္းပဲ
လက္မကမ္းခင္ ေရွာင္ဖယ္တိမ္းလို႔
တစ္ေယာက္ေသာသူ အတြက္ ယိမ္းခဲ့ျပီလားကြယ္.....။
...ေ၀ခြဲမရတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႔ နပန္းလံုးရင္း
ဟာတာတာ ႏွလံုးသားကို အိပ္ေဆးတိုက္လို႔
ေ၀းသထက္ေ၀းေအာင္ လႊင့္ပစ္မိတယ္
ျပန္ခ်ိန္ေရာက္မွ ျပန္ခဲ့ကြယ္......။
... အခုေတာ့ ...ထံုေဆးလည္းထိ အိပ္ေဆးလည္းမိထားတဲ့
ႏွလံုးသားနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းတရားကို ခံစားၾကည့္ေတာ့
ငါ ဟာ ေက်ာက္ရုပ္လို ျဖစ္ခဲ့ျပီေပါ့.......။
... ပန္းေလးေတြရဲ႕ အလွတရားကို ျပန္လည္ခံစားဖို႔
ေက်ာက္သား ရင္ဘတ္ထဲက ၾကင္နာျခင္းေတြ
ညွစ္ခ်လို႔ အားေမြးေနရတယ္....။
... အေတြးလြန္တဲ့ အသိက ႏွလံုးသားကို
ေဘာင္ထဲပါ ထည့္ ေသာ့ န႔ဲ ပါခတ္ထားလိုက္တယ္....။
... ဒီလိုနဲ႔ ...အသံၾကားရာ နားစြင့္မိတယ္
မင္း သိခဲ့တာ က်န္ခဲ့ျပီတဲ့.....နာရီစည္းခ်က္...လိုပဲတဲ့...။
... ၾကား...ၾကားမိေနတဲ့ နာရီစည္းခ်က္ေတြထဲ
ရြက္ႏုေတြလဲ... ရင့္ရာမွ ၀ါလို႔ေၾကြ....
ႏုနယ္ျခင္းေတြလဲ...တမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ရင့္က်က္လို႔ေန.....။
... အရိပ္ေတြလဲ ... ေျမခလို႔ အတိတ္မွာျမန္း...
ပန္းေတြလဲ ႏြမ္း...စမ္းေတြလဲ ခမ္း...
မနက္ခင္းတိုင္းရဲ႕ မနက္ျဖန္တိုင္းမွာ
ႏုပ်ိဳျခင္းေတြ အစားထိုးလို႔ ....လန္းေနခဲ့ျပီ........။
.... လိုခ်င္ခဲ့တဲ့ ... ၾကင္နာျခင္း ခံစားခ်က္လဲ
နာရီစည္းခ်က္သံထဲ .... ေပ်ာက္ကြယ္.....
အတိတ္က...အရိပ္ေတြလဲ အိမ္မက္ထဲက
ၾကည့္ရတဲ့ ပန္းခ်ီကားပမာ...ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး က်န္ေနခဲ့ျပီ.......။
... ပံုမွန္မဟုတ္ခဲ့တဲ့ ... ေလွ်ာက္လွမ္းဆဲေန႔ေတြဟာ
ေန၀င္ခ်ိန္ ... အိမ္ျပန္ငွက္ေတြနဲ႔ အတူ
အိပ္စက္...ေနခဲ့ျပီ...
မနက္ မိုးေသာက္ ေရာင္နီလာခ်ိန္အထိ တိုင္ေအာင္ေပါ့.......။
.... ဒီလို ...ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ျမဴႏွင္း ၊ မိုးစက္ ၊ ပူေလာင္ျခင္းေတြၾကား
ေန၀င္ ေနထြက္ ... နာရီသံစည္းခ်က္မ်ားထဲ
... ကာရံ...ကာရန္... ကာရံ...
ေတြကို ရွာေဖြလို႔ ..... ရွာေနမိေတာ့......။
.... သတိလက္လြတ္နဲ႔ ... ငါ...
ခလုတ္တိုက္လို႔ ..... ၾကည့္မိတယ္....
.... ယခု အခ်ိန္ ပစၥဳပၸန္ကို ျပေပးေနတဲ့ ....ကာရံမဲ ့နာရီေလးပဲေပါ့......။
(2.9.2007) မွ......
ကၽြန္ေတာ္က လူငယ္တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ခံစားခ်က္ကိုေတာ့ ကဗ်ာ စပ္တတ္ခဲ့ ပါတယ္ .... ကာရံ ညီမညီေတာ့ မသိဘူးေပါ့ဗ်ာ... ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ သတိျပဳမိခဲ့တယ္ ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြအေၾကာင္းေပါ့ ... ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕ပဲ ဆက္ေတာ့မယ္ ... ေနာက္ျပန္မၾကည့္ေတာ့ဘူး...
No comments:
Post a Comment